18 februari 2022
Midden in de nacht word ik gebeld op mijn werktelefoon. In een diepe slaap hoor ik deze niet, maar mijn vrouw zit van schrik rechtop in bed en port mij eens flink in mijn zij. Half slapend neem ik op, het gaat om een familie waarvan ik een paar maanden eerder de uitvaart heb geregeld van moeder. Mijn nummer is kennelijk bewaard. Een ander familielid is overleden en hun grote wens is, dat ik de uitvaart ga bespreken en begeleiden. Het is eigenlijk de bedoeling dat ons algemene nummer 0800-9060 gebeld wordt, maar ik voel me vereerd dat deze fijne familie aan mij denkt. Ik herinner mij de uitvaart nog goed. Ik condoleer de familie en vertel dat ik mijn collega’s ga informeren zodat de eerste zorg kan worden verleend aan de overledene. Ik stel ze gerust en geef aan dat ik later deze ochtend langskom, zodat ze nog even kunnen rusten. Het hart van mijn vrouw klopt weer in normaal ritme, al zegt ze nog wel dat “het leven met een uitvaartverzorger best wel enerverend is, zelfs midden in de nacht”. Ik doe snel het verhaal van de pluimveehouder die nu is overleden. Een verwacht overlijden in vaktermen, wat betekent dat de familie het overlijden zag aankomen. Ik hoor mijn vrouw nog even slaperig mompelen wat sneu, maar hoe moet het nu dan verder met die kippen? Ik antwoord, dat weet ik ook nog niet… Even moet ik lachen en dan slapen wij verder.
Een paar uur later bel ik de familie en laat weten dat ik onderweg ben naar het Brabantse dorp. Ik nader een oude boerderij met flink wat stallen erachter. Een grote witte vrachtwagen met daarop de bedrijfsnaam staat op het erf. Binnen zit een grote familie. Ik stel mij voor, condoleer en neem plaats aan tafel. Al snel neemt de oudste zoon, van wie de vrachtwagen blijkt te zijn het woord. Mooie verhalen over zijn vader de kippenboer, die zo hard gewerkt heeft voor zijn gezin. Door zijn werkende handen, ondernemerszin en gezond boerenverstand heeft mijn vader het ver geschopt en was hij een voorbeeld voor alle kinderen. Zijn vrouw vertelt dat hij de knapste man van het dorp was in zijn jonge jaren. Er waren meer kapers op de kust. Ze had het spel gespeeld, ongeïnteresseerd naar hem. Dat had hij niet op zich laten zitten, en na een tijdje werden zij een stel. Stralend haalt zij een oude foto uit een doosje, een knap stel aan het begin van hun gezamenlijk leven. Nog steeds met een twinkeling in haar ogen bekijkt ze de foto. De uitvaart wordt eenvoudig, de kist met een speciaal frame op de schotel van de vrachtwagen van de zoon. Ballonnen van de kleinkinderen en een bescheiden plek op het kerkhof, voorafgegaan door een mis. Een mooie fotoreportage werd gemaakt, een herinnering aan deze bijzondere dag. Hoe het verder ging met de kippen? Die hebben een nieuw baas gekregen, die met evenveel liefde en toewijding voor hen zorgt.
Wilt u meer weten, bezoek onze website: www.bijnen.nu
NB: dit verhaal vond plaats voordat de Covid pandemie uitbrak.